Najnowsza instalacja Piotra Skiby w Pawilonie Czterech Kopuł (Muzeum Sztuki Współczesnej we Wrocławiu)

Oświetlają drogi i miasta. Mają zapewniać bezpieczeństwo, ale uzbrojone w kamery stają się narzędziem kontroli i manipulacji. Czy latarnie uliczne mogą być niebezpieczne? Prezentacja najnowszego projektu artystycznego Piotra Skiby – twórcy związanego z Wrocławiem. Dziedziniec Pawilonu Czterech Kopuł stał się miejscem ekspozycji monumentalnej instalacji przypominającej odwróconą latarnię uliczną.

Użyte do jej stworzenia oryginalne lampy zostały wykonane w latach 80. XX w. w Zakładach Metalowych Predom-Mesko w Skarżysku Kamiennej, które w czasach PRL-u były największym ich polskim producentem, a dziś – będąc częścią koncernu Polskiej Grupy Zbrojeniowej – spółka ta wytwarza broń.

Oprawy te były szeroko rozpowszechnione w całym kraju i na stałe wrosły do krajobrazu polskich wsi i miast, również Wrocławia. Przewrócona latarnia przywodzić ma na myśl zamieszki uliczne w okresach społecznej anarchii czy wyciemnianie dzielnic poprzez wyłączanie lamp, co w poprzednim ustroju miało na celu zażegnanie kryzysu czy to gospodarczego, czy politycznego – a ostatecznie znalazło złowieszcze apogeum w okresie stanu wojennego w 1981 roku.

Piotr Skiba jest absolwentem wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych na Wydziale Malarstwa i Rzeźby, obecnie pracuje jako wykładowca Akademii Sztuki w Szczecinie. Prace prezentował na wystawach indywidualnych w galeriach i instytucjach w Polsce i za granicą,  m.in. w Nowym Jorku (White Box Art Center), Turynie (Giorgio Galotti Gallery), Kolonii (Berthold Pott Gallery), Warszawie (CSW Zamek Ujazdowski) czy Wrocławiu (BWA Awangarda oraz Muzeum Współczesne Wrocław).

Artysta wykorzystuje produkowane masowo obiekty, części, materiały związane z podstawowymi, uniwersalnymi potrzebami człowieka. Rzeczy takie jak stalowe filtry, porzucone ubrania, potłuczone żarówki, zapalniczki połączone zostają często w odlewach z brązu i aluminium z formami organicznymi, m.in. z insektami czy fragmentami naskórka. Wykorzystując przedmioty znalezione, wprowadza w życie ideę archeologicznego myślenia o nich. Podkreślając fizyczną obecność rzeczy i człowieka, stawia wszystko równorzędnie na jednej płaszczyźnie. Jego uwaga skupiona jest na potencjale przedmiotów jednorazowych „najniższej rangi”.

Kuratorka wystawy: Iwona D. Bigos

red. P.S./

źródło: mnwr.pl/