Ciekawostki historyczne: 125 lat temu, 2 sierpnia 1897 roku zmarł Adam Asnyk

Jeden z jego najbardziej znanych wierszy “Miejcie nadzieję” jest śpiewany podczas obchodów wybuchu Powstania Styczniowego we Wrocławiu. Utwór ten motywujący do walki i mający na celu wzbudzenie buntu wobec wroga można dziś zadedykować walczącej Ukrainie :

Miejcie odwagę!… Nie tę jednodniową,

Co w rozpaczliwym przedsięwzięciu pryska,

Lecz tę, co wiecznie z podniesioną głową

Nie da się zepchnąć z swego stanowiska.

Miejcie odwagę… Nie tę tchnącą szałem,

Która na oślep leci bez oręża,

Lecz tę, co sama niezdobytym wałem

Przeciwne losy stałością zwycięża (…)

 

Krótki życiorys Adama Asnyka

Adam Asnyk urodził się 11 września 1838 roku w Kaliszu. Czasami używał pseudonimu Jan Stożek. Był synem uczestnika powstania listopadowego. Studiował w Marymoncie, Warszawie i Wrocławiu. Był spiskowcem. Osadzony w Cytadeli. Po opuszczeniu więzienia wyjechał z kraju. Mieszkał w Paryżu i Heidelbergu, gdzie się dokształcał. Tam też zdobył tytuł doktora filozofii. Wiele podróżował. Zwiedził Włochy, Tunezję, Algierię, Cejlon oraz inne kraje. Odbywał też wycieczki w Tatry.

Do Polski powrócił w 1870 roku. Mieszkał w Krakowie. Był członkiem Rady Miejskiej z ramienia demokratów.

Do jego najważniejszych utworów należy zaliczyć: tomy wierszy „Poezje”, poemat „Sen grobów”, szereg wierszy z gatunku liryki erotycznej (np.: „Między nami nic nie było”, „Jednego serca”) i liryki programowej np. „Do młodych”, a także cykl 30 sonetów zatytułowanych „Nad głębiami”.

Asnyk chorował na gruźlicę, toteż zaczął wycofywać się z życia politycznego. Na leczenie udał się do Włoch, niestety po powrocie do kraju okazało się, iż zaraził się durem brzusznym.

Zmarł w Krakowie 2 sierpnia 1897 roku.

red./

źródło: FB/Damian Mrozek